بررسی فرمالیسم، اندیشه ها و نظریه پردازان در 23 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc

فرمالیسم 

«یکی از مکاتب نقد ادبی که بیشتر توجه خود را معطوف به متن ادبی می کنند و بدون بررسی عناصر و عوامل برون متنی به تفسی آن می پردازند» (فرزاد، 1371: 89) مکتب فرمالیسم است. فرمالست ها «گروهی بودند که ادبیات را صرفاً یک مسأله زبانی قلمداد می کردند و ادبیت متن را در نتیج? به کارگیری شیوه های مختلف بیان دانستند» (شمیسا، 1383: 168-147)

صورت­گرایی آن رویکرد انتقادی است که خصیصه­های درونی و ذاتی یک متن را مورد تحلیل و ارزیابی قرار می­دهد. این خصیصه­ها نه تنها دستور زبانی هستند، بلکه می­توانند صنایع به کار رفته در اثر را نیز شامل گردند. صورت آن چیزی است که یک خروجی و محصول زبان شناختی را به یک اثر هنری تبدیل می کند. رویکرد صورتگرایانه آن گونه که از نامش هم بر می­آید، عناصر زیبایی اثر را در لابه­لای صورت آن جستجو می­کند. نقد صورتگرایانه نگاهی ساختاری به اثر ادبی دارد، این نوع نقد اشاره به آن رویکردهایی دارد که به تحلیل، تفسیر و ارزیابی ویژگی­های درونی اثر می­پردازند. این ویژگیها صرفاً شامل گرامر و دستور زبان نیست، بلکه مواردی از قبیل وزن و آهنگ در شعر و امثال آنها را نیز در بر می­گیرد. فرمالیست­ها معتقدند که هدف منتقد «باید بنا نهادن علم ادبیات باشد و شکل گرایان، متون را برای کشف ادبیت ادبی آنها می خوانند یعنی برای مشخص کردن صناعات و عناصر فنی» (سلدن، 1377: 65)

فرمالیستها در پی تحلیل و بررسی قالب و شکل اثر ادبی، یک اثر ادبی را فارغ از مسایل تاریخی، روان شناسی  و جامعه شناسی مورد بررسی قرار می دهند. آنها معتقدند آنچه که موجب ارزش بخشیدن به یک ثر هنری می شود «فرم» اثر است و مسائل روان شناسی، تاریخی و جامعه شناسی در درج? دوم اهمیت قرار دارد البته باید در نظر داشت که توجه ویژ? آ نها به فرم اثر، دلیل برکنار نهادن محتوا نیست بلکه توجه به فرم با درنظر داشتن محتواست.